Typ aspołeczny

Jestem strasznie aspołecznym typem. Wyznanie to na pewno nie zaskoczy tych, którzy mnie znają, bo wiedzą jakim jestem marudą, zgredem, nerwusem, apodyktykiem, egoistą. Wiecznie mam jakieś uwagi, ciągle się czemuś sprzeciwiam i nie wiadomo o co walczę. O uporze nawet nie wspomnę. Ale wcale nie o taką aspołeczność mi chodzi.

Kazik chyba na „Czterech pokojach” wyśpiewał, że „kto wódki nie pije ten jest wywrotowcem, tak świadomie uszczuplającym dochody państwa bezideowcem”. No i coś w tym jest. Nie żebym wódki nie pił, ale gdybym mógł wybierać, wybrałbym bimber, ale on przecież jest nielegalny…

Jednak mam na sumieniu więcej antyspołecznych, antygospodarczych i antypaństwowych rzeczy, oto przykłady:
- nie wspieram sektora usługowego gospodarki, gdyż praktycznie nie korzystam z usług elektryków, mechaników samochodowych, hydraulików, ślusarzy, stolarzy, dekarzy, malarzy pokojowych, szklarzy, spawaczy i wielu innych rzemieślników;
- nie wspieram sektora handlowego, gdyż nie popadam w gorączki zakupów świątecznych, długoweekendowych itp., nie żebym nie kupował gadżetów i zabawek, bez których mógłbym się obyć, ale nie są to najbardziej modne rzeczy i marki, nie kupuję iphonów i ipadów, choć smartfon i tablet w domu są, nie mamy też 50” telewizora z najnowszej linii, bo na starym i tak nie ma czego oglądać itp. itd.;
- nie wspieram sektora bankowego, gdyż nie biorę kredytów na rzeczy, których nie potrzebuję, kredyt czasem jest potrzebny, ale na inwestycje a nie pierdoły, nie mam zamiaru zadłużać się po to, by kupić sobie najnowszy model telefonu albo, żeby kupić szalone prezenty dla całej rodziny, nie kręci mnie też zakup na kredyt samochodu, tylko po to, by mieć młodszy rocznik niż sąsiad – 17-letnia Omega i tak jest wygodniejsza niż większość nowych mydelniczek.

Gdzie tu aspołeczność? No wszędzie! Przecież na okrągło wtłacza się nam w głowy, że powinniśmy kupować, kupować, kupować, zlecać, kupować, zlecać i kupować, a wszystko to na tani kredyt z najniższą ratą na dowód osobisty! A dlaczego? A dlatego, że od każdej transakcji państwo pobiera haracz (VAT, podatek dochodowy, inne podatki). Poza tym, gdybym wydawał więcej niż zarabiam, musiałbym jechać na kredytach, a gdy człowiek jest zadłużony to czuje się zagrożony, a jak jest zagrożony to staje się pokorny. Bunt nie wchodzi wtedy w grę, bo strach przed utratą pracy jest większy niż ból dupy gdy ruchany jest przez rząd, pracodawcę, banki i inne instytucje. Mam ten komfort, że radzę sobie z wieloma rzeczami i nie potrzebuję wydawać pieniędzy na naprawę samochodu (choć nie za wszystko się biorę), wymianę szyby w oknie czy nawet położenie blachy na dachu. Choć wiadomo dobrze, że jak ktoś zna się na wszystkim, to tak naprawdę nie zna się na niczym, to jako tako mi wiele rzeczy wychodzi: samochód jeździ, dach nie cieknie, piec grzeje, choć specjalista zrobiłby to lepiej, szybciej i ładniej (choć nie koniecznie).

Nie dość więc, że jestem komunista-ateista, to jeszcze nie wspieram gospodarki ani rządu. Aż dziw, że jeszcze nikt nie wymyślił dla takich jak ja specjalnego podatku albo obozów koncentracyjnych…